Hayat garip...

Hayat garip. İlişkiler de yalan.Değer verdiğin şeyler elinden alınır da sesini çıkaramaz olursun. Gün gelir sığındığım liman dediğin güzellikler seni kabul etmez olur. Avazın geldiği kadar bağırmak istersin; "ben ne yaptım, nerede benim hatam?". Sesin çıkmaz, sadece teknenin burnunu çevirip geri dönersin. Özür bile dileyemezsin ne olduğunu bile bilmediğin 'hata' yüzünden. Susarsın. Bir iki damla dolar gözüne, etrafında seni güçlü bilenler görmesin diye düşüremez, kendi içine akıtırsın dolu olan ıslaklığı. Hayat garip. İlişkiler de yalan...

O kadar çok değer verirsin ki bazen hayata. Ona sarılıp uyumak, sararken bedenini kollarınla, kendi içine sokmak istersin O'nun ruhunu. Yapamazsın, yapmazsın.Üzer bazen varlık içindeki yokluk. Ya da kalabalık insanlar içindeki yalnızlık. Bir tek aksi olmayan kelime dışında birşeyler duysaydım bari dersin. Ama nafiledir. Geçmiştir üzerinden hayat, bir tekeri de üzerinde iz bırakarak. Bunca zaman sonrasında, bunca acı sonrasında gene de kazınamazsın o yapıştığın asfalttan. Perdedeki yansımalara bakarsın. İnsanların aynalardaki görüntülerine, havadaki gürültülerine takılırsın. Elden bir şey gelmez gene de. Herkes hayatını yaşamakta, herkes kaybetmek istemediği ilişkisinin peşinde koşmakta. Hepsinin sonu aynı oysa. Nasıldı? Hayat bir garipti. İlişkiler de zaten yalandı...
Yaşam yerine ölmeyi tercih etmenin zorluğunu ya da zorunluluğunu söylemezsin. İçine atıp, acını içinde beslersin. Acı içinde büyürsün. Acıyla beslenirsin. Konuşamazsın kimseyle. Kimseyi bulamazsın konuşmaya değecek. Kimdi sahi o? Hayattaki garipti, ilişkilerdeki de yalan...

Geldiğinde, beton diye bastığın yerleri çayır çimen yapar O, o şarkıdaki gibi. Mutluluktan uçarsın havalara ama bilirsin ki ne kadar yükseğe çıkarsan uçmayı bilmeyenlere o kadar küçük görünürsün Nietzsche' nin dediği gibi. Her erkek aşık olduğu kadının ilk aşkı olmak ister, her kadın da aşık olduğu erkeğin son aşkı, Oscar Wilde' ın dediği gibi. Hasretinden prangalar eskit istersen Ahmed Arif' in dillendirdiği gibi...

Ağlamak istersin doyasıya.o en son defa olduğu gibi, gözünün içi kan toplayıncaya, göz çeperin kızarıncaya kadar ağlamak istersin gene yalnız kaldığında. Yapamazsın oysa.Güçlü görünmeye devam etmek adına bir şeyler yapmaya çalışırsın. Kararını verirsin böyle anlarda. Gitmek buralardan, görülmemek bir daha. Nereye gidilecekti? Hayat garipliklere, ilişkiler yalanlara, sen de sonsuzluğa!


(alıntıdır!)